Avcı Sebetci, Betül
Yükleniyor...
Araştırma projeleri
Organizasyon Birimleri
İslami İlimler Fakültesi, Temel İslam Bilimleri Bölümü
Köklü bir geçmişe sahip olan İslami İlimler, güçlü bir gelenek oluşturmuştur. Bu gelenek içerisinde, akıl ile vahiy, fizik ile metafizik arasında uyum sağlanmıştır. Ne var ki modern dönemde bu uyum bozulduğu için daha önce var olmayan dinî , hukukî, itikadî, sosyal, psikolojik vb. pek çok problemle karşılaşılmıştır. Bu problemlere çözüm üretilmesi, din ile dünya arasındaki uyum ve yakınlaşmanın yeniden tesisini gerektirmektedir. Bu da İslami ilimlerde nitelikli çalışmalar yapmakla mümkündür.
Adı Soyadı
Betül Avcı Sebetci
İlgi Alanları
Dinler Tarihi, Dinler Teolojisi, Mukayeseli Teoloji
Kurumdaki Durumu
Aktif Personel
19 sonuçlar
Arama Sonuçları
Listeleniyor 1 - 10 / 19
Yayın Avrupa Hıristiyan düşüncesinin geç dönem İslam reddiye geleneğine etkisi : Dinleri tekâmülcü ve üçlü tasnif(UYSAD, 2020) Avcı, Betül; Avcı Sebetci, Betül; İslami İlimler Fakültesi, Temel İslam Bilimleri BölümüEski bir Nesturi Hıristiyan olan Abdülehad Dâvûd (ö. 1950) 1904 yılında Müslüman olmuş ve geç dönem Müslüman-Hıristiyan reddiye geleneğine önemli eserler kazandırmıştır. İncîl ve Salîb adlı eserinde Dâvûd dinler ve milletleri tekâmülcü bir yaklaşımla ele almaktadır. Dâvûd’a göre dinler ve milletler üç aşamalı bir tekâmül sürecine tabidir. Ona göre Yahudilik bu sürecin birinci basamağını oluştururken Hıristiyanlık ikinci, İslamiyet ise üçüncü ve en son basamağını oluşturmaktadır. Yeni dininin diğerlerinden üstünlüğünü ispat etmek isteyen Dâvûd’a göre İslamiyet tüm insanlığı kendinde toplayan yegâne ve evrensel inançtır. Bu tebliğde Abdülehad Dâvûd’un bu üçlü ve tekâmülcü tasnifinin Avrupa Hıristiyan geleneğinden mülhem olduğunu iddia edeceğim. Bu iddiama delil olarak Viktorya döneminin evrimci yaklaşımı ile Hıristiyan Avrupa’nın en müşahhas üçlü sınıflandırmalarından birini yapan Joachim de Fiore’nin (ö. 1202) tasnifini sunacağım. Sonuç olarak, bu tebliğ vasıtasıyla Avrupa Hıristiyan düşüncesinin geç dönem Müslüman-Hıristiyan reddiye geleneği üzerindeki etkisini ortaya koymayı ummaktayım.Yayın Contemporary Turkish approach to Christianity: The case of the New Turkish Encyclopedia of Islam(IACHSS, 2021) Avcı, Betül; Avcı Sebetci, Betül; İslami İlimler Fakültesi, Temel İslam Bilimleri BölümüThe new Turkish Encyclopedia of Islam (DIA), initiated in 1988 as a corrective to Leiden’s Encyclopaedia of Islam (EI), primarily focuses on religious phenomena primarily related to Islam, Islamic studies and Muslim countries. DIA also includes entries related to other religious traditions such as Christianity, Judaism, Hinduism, Buddhism etc. In this presentation, I intend to engage in the representation of the Christian tradition regarding its sacred texts, history and theology in DIA. As a result, I will argue that DIA does not have an agenda other than an intellectual one in general and is often quite successful in keeping a scholarly approach towards Christianity. However, DIA acquires a rather European-Catholic centered attitude in dealing with Christianity with respect to its history and theology. Accordingly, DIA entries primarily focus on Catholicism and the Catholic practices as “the envoy of Christianity.” For example, even the definition of Church indicates Catholic Church rather than other denominations. Likewise, while Church history concentrates upon Western Christianity of Europe, namely the Catholic Church and the Reformation, histories of the Orthodox and other Eastern Churches are only briefly mentioned. In the end, I will suggest that the current cultural and political predisposition is the main reason why the Catholic Church has come to represent “Christianity” for the contemporary Turkish academia with respect to its history and theology. On the other hand, modern Turkey has not had much experience with the Reformed Churches other than Protestant missionary activities particularly in the final periods of the Ottoman Empire. Alternatively, Protestantism is made up of various groups that may be quite distinct from one another whilst the Catholic Church is a single, uniform institution and hence, is easier to grasp for an “outsider.”Yayın Atinalu Kapucî[nin] Habîbullâh'ın Evsâfın Tevrît'te ve İncîl ve Zebûr'da Görüb Îmâna Geldüğidir(Brill Academic Publishers, 2018) Avcı, Betül; Avcı Sebetci, Betül; İslami İlimler Fakültesi, Temel İslam Bilimleri BölümüRisale-i Garibedir ki Ahbar-i Nasara'dan Biri İslam şerefi ile Müşerref Olub İncil ve Tevrit ve Zebur'da Hazret-i Risalet'in Hakkında Vaki' Olan Füsusu Cem' Eyleytüb Tercüme Etmişdir, Hristiyanlık’dan Müslümanlığa 'How the gatekeeper from Athens became a Muslim after recognizing the attributes of the beloved of God in the Torah, the Gospel and the Psalms'A curious treatise by a former priest glorified by the glory of Islam. Collection and translation of the ringstones about the noble Messenger found in the Gospel, Torah and the Psalms';, 'From Christianity to Islam'Yayın Derviş Ali Nakşîbendî(Brill Academic Publishers, 2018) Avcı, Betül; Avcı Sebetci, Betül; İslami İlimler Fakültesi, Temel İslam Bilimleri BölümüThe familiarity of Derviş Ali Nakşibendi, also known as İncili and Ali ibn el-Yunani (MS Fatih 30, fol. 22v), with the Bible - as he often quotes from it in Greek - indicates that he was a Christian convert to Islam. Likewise, his name and expertise in Sufi psychology depict him as a Sufi of the Naqshbandi order. He notes that he studied Arabic, the Gospel, Torah and the Psalms and found the name and the description of the Prophet Muhammad, which he then translated into Arabic (MS Nuruosmaniye 51/2, fol 34V).Yayın Atinalı Mühtedi Mehmed(Brill Academic Publishers, 2017) Avcı, Betül; Avcı Sebetci, Betül; İslami İlimler Fakültesi, Temel İslam Bilimleri BölümüMehmed was originally a Christian. He trained for the priesthood and studied Christian theology and the Greek sciences in Athens, the city of his birth. According to his polemical treatise Atinalu Kapucî[nin] Habîbullâh 'ın Evsâfın Tevrît’te ve İncil ve Zebûr’da Görüb îmâna Geldüğidir, he discovered in the Bible predictions of the coming of Muhammad, and set off in search of an explanation. He finally arrived in Rome, where he became convinced that the Christian scriptures were intentionally misinterpreted, and he travelled to İstanbul with the purpose of converting to İslam. He made his conversion in the presence of Sultan Ahmed I (r. 1603-17), and was given the name Mehmed.Yayın Derviş Mehmed(Brill Academic Publishers, 2017) Avcı, Betül; Avcı Sebetci, Betül; İslami İlimler Fakültesi, Temel İslam Bilimleri BölümüDerviş Mehmed was a former priest who converted to İslam and became a derviş (Sufi seeker). İn his signature at the end of MS İstanbul - Saliha Hatun (fol. 114V), he identifies himself as ‘derviş Mehmed wlıo converted to İslam from priesthood’ (papasdan dîrı-i İslâm ’a gelen derviş Mehmed). According to his own account, he ‘worshipped idols’ for 47 years, until, 011 reading the Gospel, he discovered the predictioıı of the coming of the Prophet Muhammad and came to the conclusion that İslam was the true religioıı. After a dreaııı in which he saw a vision of the Prophet, he converted to İslam. Thereupon he abandoned his hometown, property and frieııds for the sake of God and the Prophet and, after a five-month joıırney, arrived in Ottoman lands. The text provides 110 information about Derviş Mehmed’s place of origin, nor does it say wlıere he finally settled in the Ottoman Empire.Yayın Feeling joy or enduring existence(Edinburgh University, 2018) Avcı, Betül; Avcı Sebetci, Betül; İslami İlimler Fakültesi, Temel İslam Bilimleri BölümüBesides many other fields, gratitude is the subject of first, positive psychology—as an emotion or state; second, of ethics - as virtue; and of Islamic spirituality - as the counterpart to patience towards trials. For example, Aristotle viewed gratitude as discordant with magnanimity. Therefore, he did not include it in his list of virtues. According to Aristotle, magnanimous people insist on their self-sufficiency. They fınd gratitude depreciating and grateful person indebted. Likewise, for Cicero, benefits of all kinds create bonds of obligation. Therefore, the recipient of a benefit should display gratitude by fulfilling proper officia. In Cicero’s gift-and-gratitude system, there is some sort of patronage. Here, utility and virtue ünite. However, Seneca argues that benefits and gratitude in return creates social cohesion and is virtuous. Contemporary social psychology suggests that there are cultural differences when receiving a favor. A recent study conducted among Japanese people suggests that compared to other societies, they are quite thankful for the help received. However, they try to avoid receiving favors. Because, to them, gratitude implies both thankfulness and indebtedness simultaneously. In the end, the research concludes that Confucian ethics and Buddhism prevalent in East Asian cultures place indebtedness next to gratitude. As noted in the abovementioned examples, whether viewed negatively or positively there is an obvious asymmetrically between the receiver and the giver. I understand gratitude simply as "pleasant feeling or emotion toıvards a benefit or gift" and I believe that it stands at the intersection of an individual's relationship with God, other individuals, and tire nature. However, such a relationship is often asymmetrical. It is between a receiver and a giver such as human-God, child-mother, servant-master. First, I would like to expand upon the relationship between a mother and a child in parallel to the relationship between God and a human person. In such a relationship it is the mother who decides to have a baby, bears the burden of giving birth, nurtures, educates the child ete. Although the mother gives freely and lovingly, in the end, she expects —at least— some şort of appreciation in return. Such an asymmetrical relationship between a receiver and giver is a significant example of altruism, dependency and some şort of indebtedness and inferiority. However, what if the child responds to the mother saying: "Did I ask you to come into this world? It was your choice to bring me to this world." It is not far-fetched if such a response is given to God by a believer: "As a human, person have I asked to come to this world? Have I had any other choice' Why am I here?" This brings us to the issue of a pre-eternal covenant between God and humanity.Yayın Abdülehad Dâvûd'un İncil ve Salîb adlı eserinde İncil'e yaklaşımı(4. Uluslararası Din Bilimleri Sempozyumu, 2018) Avcı Sebetci, Betül; Avcı Sebetci, Betül; Avcı, Betül; İslami İlimler Fakültesi, Temel İslam Bilimleri Bölümü; İslami İlimler Fakültesi, Temel İslam Bilimleri BölümüPolemik literatürü günümüzde kelam ilminin ve din bilimleri disiplinlerinin ortasında yer almaktadır. Bu tebliğde bir Osmanlı mühtedisi olan Abdülehad Dâvûd (ö. ~1931) ve onun Hıristiyan kutsal kitabının İncil olarak tabir edilen bölümüne polemikçi üsluptaki yaklaşımını din bilimleri çerçevesinde değerlendirmeyi amaçlıyorum. Eski ismi David Benjamin Keldani olan Abdülehad Dâvûd 1867 yılında İran’da doğmuş bir Nesturi Hıristiyandır. Vatikan’da teoloji ve felsefe eğitimi almış olan Dâvûd, 1895 yılında rahip olmuş, beş yıl sonra ruhbanlıktan ayrılmış, akabinde İngiltere’deki Üniteryen Topluluğu’na katılmıştır. 1904 yılında ise İstanbul’da Şeyhülislam Cemaleddin Efendi ile tanışıp Müslüman olan Dâvûd, Osmanlı tebaasına geçmiş ve İstanbul’da çeşitli ilmi ve bürokratik görevler icra etmiştir. 1931 yılı civarında ABD’de vefat eden Dâvûd’un İncil ve Salîb (1913) ve Esrâr-ı Îseviyye (1916) adlı iki kitabının yanı sıra Beyânü’l-Hak, Sebîlü’r Reşâd [Sırât-ı Müstakîm], Tablet ve Islamic Review adlı dergilerde pek çok makalesi yayımlanmıştır. Bu tebliğde Abdülehad Dâvûd’un İncil ve Salîb adlı eserinde ele aldığı şekliyle İncil’in mushaf şeklinde yazılı bir kitap olmadığı, sözlü bir beyanat olduğu iddiasını inceleyeceğim. Zira Dâvûd’a göre bugünkü şekliyle İncil İsa (as)’a sözlü olarak indirilen, ilahi vahiy mahsulü olan tebliğin aynı değildir. Akabinde, Dâvûd’un İncil’in sadece sözlü bir beyanat olduğu iddiasının İslam geleneği içindeki genel anlayıştan farklı olduğunu iddia edecek bu farklılığın olası sebepleri üzerinde duracağım.Yayın The Qur’?nic view of history, revelation, and prophethood: An exercise in comparative theology(University of Pennsylvania Press, 2021) Avcı Sebetci, Betül; Avcı Sebetci, Betül; Avcı, Betül; İslami İlimler Fakültesi, Temel İslam Bilimleri Bölümü; İslami İlimler Fakültesi, Temel İslam Bilimleri BölümüThis essay examines the qur’?nic view of revelation and prophethood in relation to the biblical and early Christian theologies of revelation. It argues that Christian theology of revelation, inspired by the Bible and early church Fathers, has a progressivist nature. Accordingly, while Christian revelation culminates in the Incarnation, the preceding period stands as a preparation. However, the qur’?nic account of revelation and prophethood suggests neither a gradual development awaiting the Prophet Muhammad nor a preceding preparation for him. This is because Allah is Merciful and Just and has always been equally accessible to all humanity. In the end, while the Prophet Muhammad is the final select individual as a prophet who conveyed the communication between God and the creation, Islam is the final account of this communication and the system of right conduct. Such finality suggests neither fulfillment nor culmination as believed in Christianity.Yayın Mukayeseli teoloji ve kutsal metinle akletme: İki güncel dinlerarası öğrenme modeli(International Congress on Political, Economic and Social Studies, 2018) Avcı, Betül; Avcı Sebetci, Betül; İslami İlimler Fakültesi, Temel İslam Bilimleri BölümüMukayeseli Teoloji ve Kutsal Metinle Akletme günümüzde en dikkat çekici dinlerarası öğrenme pratiklerinden ikisidir. Bu sunumda bu iki pratiği birbiriyle ilintili olarak değerlendirmek suretiyle en güncel iki dinlerarası diyalog pratiği olduklarını ortaya koymayı amaçlıyorum. Bunun başlıca sebebi ise her ikisinin de diyalojik ve dönüştürücü özelliklerine binaen dini “öteki”ni müşahhas bir şekilde anlama noktasında önemli görevler ifa ediyor olmalarıdır. Bu iki yaklaşımın önemi akademik-entelektüel bir anlamanın yanı sıra manevi-varoluşsal dönüştürücü tecrübelerin de peşinde koşuyor olmalarından kaynaklanmaktadır. Zira her ikisi de dini “öteki”nin pek bilinmeyen ya da göreceli olarak aşina olunan dünyasına yapılan bir yolculuk olma özelliği taşımaktadır. Mukayeseli Teoloji ile Kutsal Metinle Akletme’nin her ikisinin de günümüz sekülerizmine karşı dindar birer alternatif olduğunu, din ve dindarlığın diyalojik bir şekilde hem akademik-entelektüel hem de genele şamil bir alanda, manevi-varoluşsal bir şekilde ifa edilebileceği mecralar olduğunu savunacağım. Buna ilaveten, bu iki yaklaşımın benzerlik ve farklılıklarına da değinecek ve her ikisinin de hem modern hem de postmodern unsurlar barındırdığını ve kolayca klasik sınıflandırma kalıplarına konamayacağını iddia edeceğim. Son olarak kendi mukayeseli sorgulama/öğrenme projem hakkında bilgi vereceğim.
